İnsanlar büyük bir hevesle sahiplendikleri ya da satın aldıkları hayvanları, özenle büyütmeyi hayal ederken genelde hayvan sahiplenme fikri onlara; çocukların gelişimine olan faydası veya bir dost edinmek gibi düşüncelerden dolayı başta çok sevecen ve kolay gelir. Her şeyin çok eğlenceli ve sevgi dolu ilerlemesini isterler. Fakat zamanla sadece su kabına su koymak ve mamasını kontrol etmek gibi eylemlerle sıradanlaşır. Sıradanlaşma ise, bir gün il değiştirme, evlenme, çocuk büyütme gibi bahanelerle yerini hayvanı barınağa terk etmeye bırakır.
Hayvan sahiplendikten sonra, ona sağlıklı bir yaşam alanı sunmak ve periyodik hekim kontrolüne götürmek bu işin ekstrası değil sorumluluğunu oluşturuyor. Tabii ki zorlukları var hayvan bakımının… Ama bu işi kolaylaştıracak yöntemler ve onların sağlığı için alınacak önlemler bellidir. Sadece seviyorum demek bazen yeterli değil, aynı zamanda gönüllü olmak gerekir.
İstiyoruz ki bizler daha fazla insanı dâhil edelim gönüllü kısma, ama ne yazık ki hayvana yapılan şiddet, zulüm, terk etme azımsanmayacak oranlarda. Yaptırımları ise, henüz içimizin rahat edeceği seviyeye ulaşamadı.
Olmasını istedigimiz şey aslında çok basit.
“Hayvanlara” zarar verme… Sevmeyebilirsin, belki de korkuyorsun, ama zarar verme!
Ayrıca terk etmenin yaratmış olduğu psikolojik travmaları, biz insanlar yaşadığımızda geri dönüşleri çok daha zor olabiliyor.
“ONLAR” için “bize” yakışanı yapmak dileğiyle…

Vet. Hek. Şeyma İrem TOSUN